Het was eerst 5 april en nu zitten we jips op 19 april ! Geen shoots, geen contact, geen feestjes, geen herinneringen vastleggen, geen werk.
Ja de wereld doet ons even een stapje terug zetten, even nadenken, even on hold. Zolang het niet dicht bij je gebeurd sta je er niet bij stil.
Maar als het beestje in je buurt komt weet ik verdomd maar 1 ding dat niet veel je nog kan deren. Het is onwezenlijk gewoon, het voelt onaanvaardbaar, ontembaar, onhandelbaar.
Dus mensen omwille van jullie maar ook mijn gezondheid houden we ons aan de regels hoe moeilijk het ook is, sociaal, financieel, emotioneel. Het heeft op zoveel ontelbare vlakken impact, impact die jullie vroeg of laat ook zullen voelen of reeds voelen. We hebben precies even een virtuele Berlijnse muur rondom ons, onze familie, onze vrienden. Er zal vanaf nu voor altijd een tijd voor de corona zijn en de tijd na de corona.
Ik heb een vriendin die momenteel in het ziekenhuis ligt, ik kan bijna niet kijken naar de foto die ze doorstuurde het gaat door merg en been hoe hulploos, onrespectvol en helemaal alleen je daar ligt. Ze uitte haar angst op 21 maart via facebook. Ik kon haar angst, en onderliggende paniek duidelijk voelen als was er toen niks aan de hand. En ja haar angst heeft het overgenomen, ook zij werd slachtoffer van het beestje.
Laat het ons dus allen veilig houden en ons op andere vlakken proberen nuttig te maken of iets te doen.
Ik wacht wel op degenen die het nog willen aan de overkant van de brug.
Ik zou zeggen blijf me volgen dan krijg je wel nu en dan een update of een blog die interessant zou kunnen zijn.
En euuuu … we moeten ook wel positief blijven hé en daarover zal mijn volgende blog gaan dus als je het wilt lezen ! Stay tuned zou ik zeggen
Stay safe
Liefs Ankie